de muzikale structuur van de kizomba is gemakkelijk te herkennen. Het aanraken met de handpalmen zou overeenkomen met de volgende volgorde:: Een harde klap (dat zou overeenkomen met de tijd 1 van de muziek), gevolgd door twee zachtere klappen dicht bij elkaar in de tijd (de eerste zou een gesyncopeerde noot zijn en de tweede zou overeenkomen met de tijd 2 van de muziek) en tot slot een derde klopje, ook zachter, gescheiden van de vorige (die ook zou worden gesyncopeerd).
deze structuur, bekend als batida, is meestal aanwezig in het hele nummer, behalve enkele problemen, waarin het is weggelaten in de inleiding van het lied en in een tussengedeelte, alleen de melodie laten spelen.
de geschiedenis de la kizomba is een muzikaal genre van Angolese oorsprong, een voormalige Portugese kolonie. Midden in de jaren 80 verschillende Angolese artiesten begonnen liedjes te maken die waren afgeleid van de semba die heel snel het publiek veroverde.
Midden in het jaar 2008 de Portugezen begonnen de uitdrukking te gebruiken “kizomba” om te verwijzen naar een succesvolle zouk verwarrend de kizomba met de zouk. echter, momenteel wordt de term door elkaar gebruikt om naar dit muzikale genre te verwijzen.
Aangekomen in Europa, de toegang was voornamelijk via Portugal, waar een grote Kaapverdische en Angolese gemeenschap is, hoewel hij het ook rechtstreeks naar Frankrijk deed, ze begonnen elke muziekstijl die op Kizomba leek bij deze naam te noemen, en dat is waar de controverse ontstaat over de vraag of Kizomba en Zouk hetzelfde zijn.
Vandaag zijn er nieuwe substijlen van Kizomba-muziek verschenen, zoals de Tarraxa, die verschillen in de sterkte van de beat en het tempo van de muziek.
Aanvankelijk, Kizomba verspreidde zich praktisch alleen naar de Portugeessprekende landen van Afrika, maar later (begunstigd door immigratie) kwam naar europa, VS, Brazilië, waar er steeds meer landen zijn met grote gemeenschappen van kizomberos (gepassioneerd over dit muzikale genre en zijn dans): Portugal, Frankrijk, België, Spanje, Engeland, Italië, Polen, Rusland…
Momenteel zijn er kizombero-artiesten die de dozen al een beetje over de hele wereld veroveren, waaronder Kaapverdianen zoals Nelson Freitas opvallen, Mika Mendes, Djodje, Suzana Lubrano, Paulinha, Marcia…en ook Angolese artiesten zoals Anselmo Ralph, Yola Araujo, Grote Nelo, Matias Damazio enz.
de thuis Kizomba is de afgelopen jaren erg populair geworden in Europa, vooral in Portugal, Frankrijk en Spanje, en verspreidt zich snel over de wereld.
Normaal gesproken, er wordt een intieme knuffel gegenereerd; de man omhelst de vrouw met zijn rechterarm en de vrouw slaat haar linkerarm om de nek van de man, je hoofd er voorzichtig op laten rusten (hoewel in Kaapverdië bijvoorbeeld, het contact zal meer gecentreerd zijn op de heup). De linkerarm van de man ondersteunt de rechterarm van de vrouw en blokkeert de romp. Man rijden wordt voornamelijk uitgevoerd via de romp, hoewel ook met armen en heupen. in de kizomba, de stappen en gelopen figuren worden uitgevoerd met een langzame cadans op het ritme van de beat (percussie), zodat de man normaal gesproken wil dat de vrouw zo ontspannen mogelijk loopt, kleine stapjes nemen en vloeiende ritmeveranderingen voorstellen. Er wordt altijd gezocht dat de man improviseert vanuit de muzikaliteit, de dans een gevoel van grote zachtheid en harmonie geven.
Als een samensmelting van verschillende dansstijlen (laatste, Uitgang, tarraxa…) er zijn verschillende registers binnen de Kizomba-dans. De passada biedt de figuren die samen met de man en de vrouw zijn gelopen, in de saida wordt de vrouw een beetje gescheiden en ze gaat naar buiten om aan de kant van de man te lopen, en in de tarraxa loop je niet, de man markeert eerder de cadans van de muziek zachtjes met zijn heupen tijdens muzikale pauzes waarin er geen beat is.