รองเท้าเต้นรำราคาถูก

มาดูวิธีการเลือกรองเท้าเต้นหรือเครื่องประดับดีๆ กัน :

การเต้นรำแบบมาตรฐานของซาปาโตส
ระบำมาตรฐานแตกต่างกันอย่างไร, เช่นเพลงวอลทซ์, เอลจิ้งจอก, bolero rumba และการเต้นรำแบบละติน เช่น ซัลซ่า, cha-cha-chá หรือ merengue.

สำหรับรำวงมาตรฐาน, รองเท้าสามารถปิดที่ปลายและส้นค่อนข้างสูงเนื่องจากการเต้นรำเหล่านี้มีลักษณะเด่นคือความสง่างามและความนุ่มนวลในการเคลื่อนไหว, ไม่ต้องการอิสระในการวางเท้ามากเกินไป. ในกรณีของการเต้นรำแบบละติน, การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นมักจะเร็วขึ้น, มีหลายรอบและรองเท้าเต้นรำจะต้องบางและยืดหยุ่นกว่ารองเท้ามาตรฐาน.
ในซอส, ความยืดหยุ่นและการปรับตัวที่สมบูรณ์แบบของรองเท้าเต้นรำให้เข้ากับเท้านั้นสำคัญยิ่งกว่าในการเต้นรำอื่นๆ. เนื่องจากการเลี้ยวจำนวนมากที่เกิดขึ้นในซอสและความเร็วของขั้นตอน, ในซัลซ่า รองเท้าเต้นของผู้หญิงจะดีกว่าถ้าเปิดหน้า, ประเภทรองเท้าแตะ. รองเท้าแตะเต้นรำสามารถมีสายรัดมากหรือน้อยเพื่อยึดเท้าและส้นเท้าต้องปิด. ขึ้นอยู่กับลักษณะเท้าของเรา, เราจะมีรองเท้าแตะหรืออื่นๆ, เป็นเรื่องของการลองผิดลองถูกจนกว่าจะเจอสิ่งที่เหมาะสมกับเราที่สุด.

ห้องซ้อมหรือฟลอร์เต้นรำ.
ประการที่สอง, รองเท้ายังสามารถแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับว่าเป็นรองเท้าสำหรับซ้อมหรือสำหรับฟลอร์เต้นรำ. สำหรับการทดสอบนั้นเรียกว่ารองเท้ากีฬา “รองเท้าผ้าใบ” พวกเขาสบายมากเนื่องจากไม่มีส้นมากนักและช่วยให้เท้าได้พักในขณะที่เราฝึกซ้อม. แต่เพียงผู้เดียวของ “รองเท้าผ้าใบ” มันทำจากยางและแบ่งออกเป็นสองส่วน: ส่วนหน้าเท้าที่เรารองรับกับส่วนส้นเท้าที่มีส้นสูงประมาณสามเซ็นติเมตร. ตรงกลางรองเท้าไม่มีพื้นรองเท้า, สิ่งนี้ทำให้เท้ามีอิสระในการเคลื่อนไหวอย่างมาก, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเลี้ยวเพราะมันเข้าโค้งได้อย่างสมบูรณ์แบบ. ปัญหาคือการรู้วิธีเปิดพื้นรองเท้าแบบแยกส่วนประเภทนี้, ถ้าเราไม่เปิดฐานนิ้วหัวแม่มือแล้วหมุนทั้งฐานเท้าก็จะรักษาสมดุลได้ยาก. ส่วนที่เหลือของ “รองเท้าผ้าใบ” มันเหมือนกับกีฬาลูกหนังทั่วไป. มีวัสดุต่างๆ, ปรับให้เข้ากับเท้าได้มากขึ้น, เช่นนีโอพรีน, อื่น ๆ ระบายอากาศได้มากขึ้น….ฯลฯ. รองเท้าผ้าใบใช้โดยทั้งเด็กหญิงและเด็กชาย.

นอกจากนี้ยังมีรองเท้าส้นแบนผูกเชือกที่แทบไม่มีพื้นสำหรับทดสอบ. พวกเขาเป็นเหมือนถุงเท้าที่มีกระดาษแข็งและหนังที่บางและยืดหยุ่นสูง, แต่เท้าค่อนข้างเมื่อยเพราะพื้นมันบาง. พวกเขาให้อิสระในการเคลื่อนไหวเนื่องจากมีน้ำหนักน้อยมาก แต่แนะนำให้ใช้ในช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

วัสดุ
ด้านหน้าของรองเท้าเต้นรำ, (หลังเท้าและ แต่เพียงผู้เดียว), มีความยืดหยุ่น, นุ่มและละเอียด. ส่วนของส้นเท้าและส้นเท้า, ในกรณีของสาวๆ, เสริมความแข็งแกร่งเมื่อเทียบกับรองเท้าสตรีท; มันยากและแข็งกว่ามากดังนั้นเมื่อหมุนและล้มจะไม่บิด. รองเท้าส้นสูงมักจะมีปัญหามากกว่ารองเท้าที่แบนราบ, เราต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมน้ำหนักของร่างกายให้ดียิ่งขึ้น. สาวส้นตีนแตกต่างกันไปตามรสนิยม, สำหรับการเต้นอย่างแทงโก้ มักจะสูงและผอมเพื่อให้ดูสง่างาม; ในการเต้นรำแบบละตินความสะดวกสบายที่ผู้หญิงแต่ละคนเต้นนั้นขึ้นอยู่กับ. รองเท้าส้นสูงเชิญชวนให้ใกล้ชิดกับคู่เต้นมากขึ้นและช่วยให้เคลื่อนไหวไปข้างหน้าได้ง่ายขึ้น. เด็กผู้ชายยังสวมรองเท้าหุ้มส้น, บางครั้ง, แม้ว่าสิ่งนี้จะหายากในสเปน, เนื่องจากเราไม่คุ้นเคยกับวัฒนธรรมของเรา. ส้นรองเท้าเต้นรำของเด็กชายคือ “ส้นคิวบา” และใช้ในการเต้นรำแบบละติน, วัดได้ประมาณสี่เซนติเมตร. ในขณะที่, ในระบำมาตรฐาน, เด็กชายสวมส้นสูงสองเซนติเมตร.

รองเท้าเต้นรำมักทำจากหนังทั้งหมด, รวมถึงแต่เพียงผู้เดียว. พื้นผิวภายนอกสามารถเคลือบด้านได้, มันวาว, หนังสิทธิบัตร, มีความแวววาว, ผสมผสานวัสดุต่างๆ เช่น ผ้าซาติน, ขึ้นก่อน…ฯลฯ, โดยเฉพาะส้นเท้าของสาวๆ. แต่เพียงผู้เดียวก็แตกต่างกันไป, มีพื้นรองเท้าเป็นหนัง (ลิซ่า) และหนังกลับ (ก่อน). พื้นรองเท้าหนังกลับแข็งและแน่นกว่าพื้นรองเท้าหนังกลับมาก, ใช้ได้กับพื้นขรุขระ เช่น พื้นคอนกรีตขัดมัน และพื้นไม้ปาร์เก้. พื้นรองเท้าแบบหนังแยกมีความนุ่มและยืดหยุ่นมากขึ้น, ปรับให้เข้ากับพื้นไม้ปาร์เก้ได้อย่างสมบูรณ์แบบและเหมาะสำหรับการเต้นรำบนพื้นประเภทนี้. ดังนั้น, หากคุณโชคดีพอที่จะสามารถเต้นรำบนปาร์เก้ได้, อย่าลังเลที่จะซื้อรองเท้าเต้นรำที่มีพื้นหนังกลับ, ด้วยวิธีนี้คุณจะหมุนได้สูงสุด, โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณไม่ค่อยได้ฝึกฝนการเต้น. ประการที่สอง, ถ้าคุณเต้นบนรางซีเมนต์, คุณควรใช้พื้นรองเท้าหนังกลับเพราะจะแข็งกว่าและกลับตัวได้ดีกว่าบนพื้นขรุขระ.

เลือกรองเท้าเต้นรำ
เมื่อคุณเลือกรองเท้าเต้นรำ มีสามสิ่งที่จำเป็น: ทำให้พวกเขาสะดวกสบาย, ทนทานและมีคุณภาพดี. การผลิตโดยช่างฝีมือตามสั่งรับประกันเงื่อนไขทั้งสามนี้, เพราะรองเท้าปรับให้เข้ากับเท้าของคุณได้อย่างสมบูรณ์แบบและคุณเป็นคนเลือกรายละเอียดที่สำคัญ เช่น ความสูงและรูปทรงของส้นรองเท้า. การดูแลเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอสำหรับรองเท้าที่จะอยู่กับคุณไปอีกนาน.

รองเท้ามีไว้สำหรับเต้นรำ: ความสะดวกสบายเป็นกุญแจสำคัญ. ความกว้างของรองเท้ามีความสำคัญเพื่อให้พอดีกับเท้าแต่ละข้าง. โปรดทราบว่าเมื่อใช้พวกเขาจะให้ทาง, ดังนั้นอย่าเลือกกว้างเกินไป. เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะแข็งเล็กน้อยเมื่อมาใหม่, โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนังที่ทำจากหนังฟอกฝาดและไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกเขาจะขีดข่วน. หนังกลับสีแทนมีความยืดหยุ่นและสวมใส่สบายตั้งแต่เริ่มต้น, แต่ก่อนก็เปลี่ยนรูป.

สำหรับส้นเท้า, มีความสูงต่างกัน. มืออาชีพมักจะใช้ส้นของ 7 ซม. (2'36 นิ้ว); แต่ถ้าคุณเป็นมือใหม่หรือไม่ชินกับการใส่รองเท้ามีส้น, มันจะดีกว่าที่จะเริ่มต้นด้วย 5 ซม. (2 นิ้ว). ด้วย, มีส้นคิวบา, ซึ่งกว้างกว่าเล็กน้อย, จึงมีเสถียรภาพมากขึ้น.

คุณภาพเป็นสิ่งสำคัญ, ที่เริ่มจากการเลือกใช้วัสดุ. หลีกเลี่ยงพลาสติก. มีราคาถูกกว่า, แต่พวกเขาก็แตกในไม่ช้า; ด้วย, เท้าของคุณจะมีเหงื่อออกมากและมีกลิ่นเหม็น.

ดีที่สุดคือหนังแท้. ไม่ว่าประเภทของการฟอกหนัง. หนังมักจะทนทานกว่า, เก็บไว้ใช้ดีกว่า, ด้วยความระมัดระวังน้อยที่สุด, รองเท้าจะอยู่กับคุณได้นานหลายปี. หนังกลับยังเป็นวัสดุที่ดี, แต่มีอายุการใช้งานน้อยกว่าเล็กน้อย, เพราะมันหลุดร่อนได้ง่ายกว่าและอาจสึกกร่อนและเสียสีได้.

การดูแลขั้นต่ำเพื่อยืดอายุรองเท้าของคุณ
ขอแนะนำให้เก็บไว้ในที่เย็น, ด้วยอุณหภูมิแวดล้อมที่ 18 องศา. หลังจากใช้งาน, คุณต้องปล่อยให้แห้งอย่างน้อยสิบห้านาที, เพราะเหงื่อจะทำให้ผิวหนังแห้งและแข็งกระด้าง. ภายหลัง, ทางที่ดีควรเก็บไว้ในถุงพลาสติกเพื่อป้องกันไม่ให้ผิวหนังแห้ง.

ในการทำความสะอาดรองเท้าหนังฟอกฝาดหรือหนังที่ไม่มี “เพลิลโล่”, ทางที่ดีควรทาครีมบำรุงผิวตามปกติ, สำหรับการใช้งานส่วนตัว. ภายหลัง, เมื่อรองเท้าดูดซับครีมแล้ว, ครีมรองเท้าถูกเทลงบนพวกเขา (ไม่ใช่ยาขัดรองเท้า). จากนั้นพวกเขาก็ผ่านเศษผ้าและแปรง. ดังนั้น, ทำให้หนังของรองเท้าชุ่มชื้นอยู่เสมอและป้องกันไม่ให้แข็งและเสียหาย.

รองเท้าหนังกลับหรือหนังนิ่มหรือหนังนูบัค (ขนมีขน) เพียงแค่แปรงแล้วฉีดสำหรับหนังนูบัคหรือหนังกลับ, ซึ่งช่วยรักษาและทำให้กันน้ำได้มากขึ้นเล็กน้อย.

 

เปรียบเทียบรองเท้าเต้นรำราคาถูก